ตุลาราศรี

_NOW_

9 กุมภาพันธ์

     ห่างหายจากการเขียนไดอารี่ไปนานเลยนะเจ้าตุลย์ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขี้เกียจเขียนนะ ก็ใครใช้ให้ตัวเองนอนสลบเป็นเจ้าชายนิทราในโรงพยาบาลเดือนกว่าๆ กันล่ะ พอตื่นขึ้นมาทั้งแม่ทั้งไอ้เด็กแสบกันยาก็เอาแต่โวยวายกันใหญ่ ไม่รู้จะโวยวายกันไปทำไม? ฉันแค่นอนนานเกินมนุษย์มนาทั่วไปเท่านั้นเอง ว่าแต่…ทำไมฉันถึงได้สลบไปนะ?

13 กุมภาพันธ์

     ไอ้ตุลย์เมื่อไหร่แกจะเลิกเข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นได้ซักที ฉันรำคาญที่จะต้องฟังไอ้กันยามันบ่นแล้วนะเว้ยยย! ไอ้สมองโง่! แค่อยากนึกถึงความทรงจำเก่าๆ แค่นี้ทำไมทำไม่ได้วะ ปวดหัวๆๆๆๆๆๆๆๆ! แล้วไดอารี่ที่เขียนไว้เมื่อ 2-3 เดือนก่อน ใครมันมาฉีกทิ้งวะ!? แต่…คนที่รู้ว่าฉันเขียนไดอารี่ก็มีแต่กันยา เเล้วก็… ไอ้กันยา! มันแน่ๆ ที่มันเพิ่งจะย้ายออกจากไปเพราะกลัวฉันจะรู้ความจริงว่า มันฉีกไดอารี่ของฉันทิ้งแน่ๆเลย แถมช่วงนี้ยังพูดจาแปลกๆ เหมือนกับสวรรค์มีจริงอะไรอีกเนี่ยแหละ แกหวังจะทำให้ฉันเออออไปกับแกแล้วลืมเรื่องไดอารี่ใช่มั้ย? หน็อย! ไอ้เด็กแสบนี้!

14 กุมภาพันธ์

     ไอ้กันยาามันดื้อด้าน! ถ้าจับมันไม่ได้คาหนังคาเขา มันคงไม่ยอมรับว่าตัวเองฉีกไดอารี่ไปแน่ๆ แต่ด้วยความหล่อและฉลาดที่มีมากกว่ามัน ฉันเอาไดอารี่ไปให้ไอ้ก๊องพิสูจน์ลายนิ้วมือให้เรียบร้อยแล้วโว้ยยยย! ระหว่างรอผล ฉันก็ตีเนียนไปเยี่ยมมันหวังจะดูลาดเลา สรุปมันไม่ได้อยู่คนเดียว มันอยู่กับแฟน! ไอ้นี่มันร้ายนักนะ! ความจริงแล้ว ตั้งแต่เกิดมาเราสองคนยังไม่เคยมีความรักที่เป็นรูปเป็นร่างแบบนี้มาก่อนเลย ส่วนมากจะใช้เวลาว่างเอามาแกล้งกันมากกว่า ยังไงผมก็รู้สึกยินดีกับมันจริงๆ ที่หาใครซักคนที่ทำให้มันเป็นผู้เป็นคนได้ซักกที ส่วนผมก็…อาจจะต้องรอคนที่ฟ้าส่งมาให้ ชาตินี้อาจจะไม่มา ชาติหน้าอาจจะไม่มี แต่ชาติต่อๆ ไปต้องได้แน่ๆ เข้าใจไหมผมจะรอคุณทุกชาติไปนะ

ป.ล. คุณนางฟ้าของนาย ตุลา ราศรี

TB